پیش از طراحی دکوراسیون داخلی می‌بایست به تحلیل و بررسی فضا پرداخت در این مقاله به بررسی برنامه‌ریزی فضا در معماری داخلی می‌پردازیم.
تاثیر فرم بر فضا
فرم محصورکننده و سازۀ ساختمان بر شخصیت فضای درون آن تاثیر می‌گذارد. برنامه‌ریزی فضا، مستلزم استفاده‌ی کارا و سودمند از این فضاها و متناسب بودن الگوهای زندگی با الگوهایمعماری فضاست.دانش‌واژ‌ه‌ی برنامه‌ریزی فضا اغلب به وظیفۀ مشخص برنامه‌ریزی و طراحی فضاهای بزرگ-مقیاس در کسب و کارهای جزیی و بازرگانی اطلاق می‌شود. به معنای دقیق کلمه، برنامه‌ریزان فضا، نیازهای کارفرما را برنامه‌ریزی و فعالیت‌های استفاده‌کننده را مطالعه و نیازمندی‌های فضا را تحلیل می‌کنند. سپس نتایج چنین برنامه‌ریزی‌ای در طراحی معماری ساخت نو یا مذاکره بر سر اجارۀ فضاهای تجاری موجود استفاده می‌شود.
نمونه ای از طراحی داخلی اداری
تحلیل نیازمندی های استفاده کنندگان
در معنای کلی‌تر، همه‌ی طراحان داخلی درگیر برنامه‌ریزی و آرایش فضاهای داخلی -خواه بزرگ و خواه کوچک، خواه مسکونی و خواه تجاری- هستند. هنگامی‌که چکیده‌ای از برنامۀ طرح به دست آمد و از تحلیل نیازهای استفاده‌کنندگان یا کارفرما شکل گرفت، وظیفه طرح است که، به شایستگی، فضاهای داخلی موجود یا دلخواه را در میان چندین فعالیت موردنیاز تقسیم کند.
نیازمندی‌های عرصه‌ای را می‌توان از تحلیل شمار افراد استفاده‌کننده، اسباب و اثاثیه و تجهیزات مورد نیازشان و ماهیت فعالیت‌هایی که در هر فضا صورت می‌پذیرد، تخمین زد. سپس این نیازمندی‌های عرصه‌ای را می‌توان به صورت بلوک‌های خامی درآورد و به شیوه‌ای زیبایی شناختی و کاربردی با یکدیگر و زمینۀ معماری، مرتبط‌شان کرد.
نمونه ای از طراحی دکوراسیون داخلی
بررسی مشخصات عملکردی هر فضا در طراحی دکوراسیون داخلی
طراح داخلی، چه هنگام همکاری در طراحی ساختمان جدید و چه در برنامه‌ریزی تغییر شکل سازه‌ی موجود، می‌کوشد تا تناسبی مناسب را میان درخواست‌های فعالیت و ماهیت معماری فضاهای دربر گیرندۀ آنها برقرار کند.
برخی فعالیت‌ها ممکن است به ارتباطی نزدیک یا مجاورت با یکدیگر نیاز داشته باشند، حال آنکه دیگر فعالیت‌ها می‌توانند به خاطر نیاز به خلوت دورتریا مجزاتر از هم باشند. برخی‌شان ممکن است نیازمند سهولت در دسترسی باشند، درحالی‌که سایرشان محتاج ورودی و خروجی‌های کنترل‌شده‌ای هستند. همچنین شماری از آنها به نورگیری یا تهویه طبیعی نیازمنداند، درصورتی‌که برخی دیگر را حتی نمی‌توان در نزدیکی پنجره‌های خارجی بر پا داشت. و سرانجام این‌که، برخی فعالیت‌ها ممکن است به شرایط ویژۀ فضایی نیازمند باشند، درحالی‌که دیگران انعطاف‌پذیرتر هستند یا می‌توانند در فضایی مشترک تسهیم شوند.
نمونه ای از طراحی دکوراسیون داخلی
همچنانکه نواحی داخلی بر مبنای ملاحظات سایت ساختمان و سازه‌های مجاور سازمان می‌یابند، معمار شروع به شکل‌دهی شکل و فرم ساختمان جدید می‌کند.
فضا، خواه واقع در سازه‌ای موجود و خواه در اندیشۀ ساختمانی نو، معمولاً برای بهترین بهره‌برداری، سرنخ‌هایی به دست طراح داخلی می‌دهد. ورودی‌های فضا می‌توانند الگوی حرکتی را تعریف کنند که فضا را به نواحی مشخصی تقسیم می‌کند.
دسترسی به برخی نواحی ممکن است آسان‌تر از بقیه باشد. برخی می‌توانند آنقدر بزرگ باشند که فعالیت‌های گروهی را در خود جای دهند، حال آنکه دیگران اینگونه نیستند. برخی شاید به پنجره‌های بیرونی یا نورگیرهای روشنایی و تهویه داشته باشند؛ سایرین ممکن است درون‌گرا باشند. کانون توجه برخی‌شان ممکن است طبیعی باشد؛ مانند شومینه یا پنجره‌ای دارای چشم‌انداز.
عرصه بندی فضا
شکل محصوریت یا معماری ممکن است عرصه‌بندی فضا را عرضه کند. درگاه‌ها، مسیرهای حرکتی را پیشنهاد داده، دسترسی به نواحی مشخص را برقرار می‌سازند. روشنایی حاصل از پنجره یا نورگیر باید بر جایگاه فعالیت‌ها تأثیر بگذارد. چشم‌اندازهای خارجی یا کانون داخلی می‌توانند چگونگی سازماندهی فضا را پیشنهاد کنند.
نمونه ای از طراحی دکوراسیون داخلی
برای برقراری هماهنگی میان نیازمندی‌های فضایی هر فعالیت و مشخصه‌های فضای موجود می‌توان از تحلیل‌های پیشین فضا فعالیت آغاز کرد. سپس وظیفۀ طراحی به سوی انتخاب و چیدمان اسباب و اثاثیه، نازک‌کاری‌ها و نورپردازی در الگوهای سه‌بعدی میان مرزهای فضایی مفروض، تغییر مسیر می‌دهد. این چیدمان شکل و فرم در فضا باید پاسخگوی معیار عملکردی و نیز زیبایی شناختی باشد.برای این موضوع می بایست پیش از طراحی به موارد زیر توجه کرد.
• گروه‌بندی مبلمان بر اساس فعالیت
• فواصل و ابعادکارکردی
• فواصل مناسب اجتماعی
• حریم مناسب آکوستیکی و دیداری
• انعطاف‌پذیری یا سازگاری کافی
• نورپردازی مناسب و دیگر تاسیسات مکانیکی یا الکتریکی
۰ نظر